Łupież pstry

Łupież pstry pojawia się na gładkiej skórze w postaci grzybicy. Jego objawem są ciemne plamki, które najczęściej występują w obrębie szyi czy dekoltu. Łupież pojawiać się może również w okolicach ramion i ud jako czerwonobrązowe lub drobne białe plamy o wielkości kilkudziesięciu milimetrów. W obrębie tych zmian na powierzchni skóry występuje złuszczanie naskórka w postaci drobnych płatów. Zmianom towarzyszy świąd. Dzięki zastosowaniu nalewki jodowej plamy są widoczne po naświetleniu lampą Wooda. W promieniach lampy są fluorescencyjne – ujawniają się w kolorze ceglastym lub żółtym. W lampie ultrafioletowej świecą jasnozielonym kolorem, dlatego osoby, które chorują na ta przypadłość i są bywalcami dyskotek, mogą być bez problemu zauważeni w tłumie.

Lipofilny grzyb drożdżopodobny Malassezia farfur wywołuje najcięższe postacie łupieżu pstrego. Malassezia farfur szczególnie upodobał sobie wilgotne środowisko, dlatego łojotok i nadmierna potliwość wpływają na jego rozwój i występowanie. Zakażenie dotyczy powierzchownych warstw naskórka.

W początkowym okresie na skórze są obecne żółtobrunatne lub różowe plamy, nieregularnego kształtu i średnicy 3-4 centymetrów. Plamy te mają tendencje do zlewania się ze sobą mimo dobrze zarysowanej granicy między nimi. Zmiany wykazują tendencje do obwodowego zlewania się i rozszerzania. Zmiany zlewają się w większe ogniska zapalne.

Wystawiane na działanie promieni słonecznych miejsca zmienione nie opalają się, jest to spowodowane produkcją kwasu azelainowego.

"Pstry" to nazwa, która odnosi się do białawych ognisk w obrębie niezmienionej skóry. W taki właśnie sposób najczęściej przedstawiana jest kliniczna forma łupieżu pstrego.

Łupież pstry najczęściej występuje w obrębie ramion, pleców, karku, często zajęte są górne partie klatki piersiowej oraz kończyny górne. Spowodowane to być może efektem bytowania Malassezia farfur rozprzestrzeniania się zakażenia przez okolicę potyliczną i na owłosionej skórze głowy. Czasami przyjmuje się, że zmiany wywołane przez łupież pstry są często zaczątkiem nowotworów. Inne niż te, które wcześniej zostały wymienione, okolice skóry również mogą być objęte występowanie łupieżu, przy czym bardzo rzadko się zdarza, by zainfekowane zostały okolice twarzy i sama twarz.

Pocieszające może być to, że łupież pstry jest właściwie niegroźny dla otoczenia. Oznacza to, że nie można się nim zarazić w tradycyjny sposób. Wczesne rozpoczęcie leczenia skutecznie zapobiega rozwojowi choroby i jej przenoszeniu, dlatego warto wcześnie ją zdiagnozować i poddać leczeniu. Samo leczenie polega na stosowaniu na zmiany skórne maści przeciwgrzybicznych. W bardzo rzadkich przypadkach i w wyjątkowo opornej postaci nawracających i rozległych zmian, można włączyć leczenie doustne.

Leczenie profilaktyczne, polega na myciu skóry głowy szamponem przeciwłupieżowym, a całego ciała preparatami zwalczającymi łupież. Kurację należy stosować raz na 14-21 dni.